Orźnice i podobnosti medju: 1. vuzorno-medjuslovjaňskim (medžuslovjanskym) językom, a 2. slovjaňskim językom…

1. Vo vuzornym narječu medjuslovjaňskogo (medžuslovjanskogo) języka jest:

1. Mnogo tjudyh, neslovjaňskih slov, tako jako jiz latiny i jiz jinyh zapadnoevropejskih językov.

2. Jimjejeť on velmi mnogo orvnoznačnikov, takih jako: "iztok, vozhod".

3. Jimjejeť on nedostatok vuzorovanja, bo na priklad sǫť dvje gramitične otmjeny togo samogo slova: "iměti (jimjeti)": "ja imaju i ja imam".

4. Jimjejeť on bukvǫ: (ě), kotorǫ sę čitajeť jako: (je).

5. Ne jimjejeť on staryh, slovjaňskih bukv.

6. Ne jimjejeť on mękkogo znaku “ь” pred prirostkami “ski” i “stvo” na priklad slovo: slovjaňstvo - slovjanьstvo, slovjaňski - slovjanьski i tako daljej…

7. Otmjena v mnogoj ličbje osob jimjejeť koňc prez prirostok "am", bo na priklad otmjena slova jest v cjelovniku na komu, čemu: kopač”am”, samohod”am” i tako daljej…

8. Jimjejeť on v pravopisu prirostki jiz starocyrkovnoslovjaňskogo języka: ra/la - na priklad: razumny, mlady.

9. Otmjena v pyrvoj osobje mnogoj ličby jimjejeť koňc prez “o” podobnǫ do praslovjaňskogo języka tako, jako: “My jesmo Slovjanje”.

10. Pyrva osoba pojedinnoj ličby to “ja”, kotora jest v vęťšinje suvermennyh, slovjaňskih językov.

11. Jimjejeť on predrostki “od, do”, zamjesto praslovjaňskih i starocyrkovnoslovjaňskih predrostkov “ot, do”.

12. Jimjejeť on dvoznak “dž”.

13. predrostok “ji” jiz praslovjaňskogo predrostka “jь” jest na počętku jest toliko v slovah: “jih i jim”.

14. Jimjejeť on na mjestu praslovjaňskich prirostkov: ter/der/ber/ver/mer/per/ser starocyrkovnoslovjaňske prirostki: trě/drě/brě/vrě/mrě/prě/srě jako na priklad: trěba, drěvo, brěme, vrěme, umrěti, prěd, srědina.

15. Ne jimjejeť on na koňcu otmjeny golgola v tretjej osobje mnogoj ličby prirostku (ť) jiz praslovjaňskogo języka, na priklad zamjesto on (učiť) jest on (uči).

16. Nynjejša nazva języka to medjuslovjaňski język (medžuslovjansky jezyk).

2. V slovjaňskim języku, kotory jest tako napravdǫ narječem vuzorno-medjuslovjaňskogo języka jest:

1. Jest v nim velmi malo tjudyh, neslovjaňskih slov jiz latiny i jiz jinyh zapadnoevropejskih językov.

2. V slovjaňskim narječu medjuslovjaňskogo (medžuslovjaňskogo) języka ne jimjejeť mnogo orvnoznačnikov, a na jih mjestu ostaly vybrane jedne, supolne slova djelja vsih Slovjan.

3. Ne jimjejeť on dvoh pravopisnyh otmjen togo samogo slova, tako jako jest vo vuzornym narječu, bo na priklad v slovje: "jimjeti" jest toliko jedna provopisna otmjena: "jaz jimjejǫ", aby byti blizko osnovy praslovjaňskogo języka.

4. Ne jimjejeť on bukvy: “ě”, a na jej mjestu jest dvoznak: “je”, kotory sę čitajeť tako samo jako “ě” to značiť - “je”.

5. Jimjejeť on stare, slovjaňske, nosove bukvy (“ǫ”, “ę”, “nь - ň, “sь jako ś”, “tь jako ť, “zь jako ź, “dь jako ď” ), kotore sǫť na priklad v slovah: mǫž, poględ, koň, maź, dneś, ťma, Gospoď i tako daljej…

6. Jimjejeť on mękki znak “ь” pred prirostkami “ski” i “stvo” na priklad slovo: slovjaňstvo - slovjanьstvo, slovjaňski - slovjanьski i tako daljej…

7. Otmjena v mnogoj ličbje osob jimjejeť koňc prez prirostok "am", bo na priklad otmjena slova jest v cjelovniku na komu, čemu: kopač”am”, samohod”am” i tako daljej…

8. Jimjejeť on v pravopisu prirostki jiz praslovjaňskogo języka: or/ol - na priklad: orzumny, moldy i tako daljej…

9. Otmjena v pyrvoj osobje mnogoj ličby jimjejeť koňc prez “o” podobnǫ do praslovjaňskogo języka tako, jako: “My jesmo Slovjanje”.

10. Pyrva osoba pojedinnoj ličby to ne “ja”, a zajimennik “jaz” jiz praslovjaňskogo języka.

11. Jimjejeť on praslovjaňske i starocyrkovnoslovjaňske predrostki “ot, do”.

12. Ne jimjejeť on dvoznaku “dž”, a ne jego mjestu jest slovo “dj” jako davnoj bylo.

13. Jimjejeť on predrostok “ji” - jiz praslovjaňskogo predrostka “jь”, na priklad “jih, jim, jimę, jiz, jinako” i tako daljej…

14. Jimjejeť on na mjestu praslovjaňskich prirostkov: ter/der/ber/ver/mer/per/ser prirostki vzorovane na praslovjaňskih: ter/der/ber/ver v slovah takih jako na priklad: terba, dervo, bermę, vermę, umerti, a vyjętki to: pre/sre v slovah takih jako na priklad: pred, sredina.

15. Jimjejeť on na koňcu otmjeny golgola v tretjej osobje mnogoj ličby prirostok (ť) jiz praslovjaňskogo języka, na priklad: on (učiť) sę anglijskogo.

16. Dodatok to zmjena nazvy języka jiz: "medjuslovjaňski (medžuslovjanski) język" na "slovjaňski język". Aby bylo prosto i jednočilo vsih Slovjan. Bo my jesmo jiz jednogo, slovjaňskogo narodu. A djelja neslovjan dobro by bylo nazvati toj język po anglijsku: "slovish language". Bo my ne jesmo nevolnikami - slave, a Slav - to po anglijsku “Slovjanin” i jest toliko jedna bukva orźnicy v anglijskim języku medju slovami: "nevolnik", a "Slovjanin".

I zato terba zastǫpiti v anglijskim języku slovo "Slav" na "Slovish", aby nikto ne myslil, jiże my jesmo ot nevolnikov. Bo my jesmo Slovjanami. A prez politikǫ, religijǫ i nedostatok povsehnogo učenja, to naš slovjaňski narod i naš supolny slovjaňski “praslovjaňski” język ostal podjelony i terba povortiti do sujedinjenja vsih Slovjan. A ponovno uživanje slovjaňskogo języka dopasovanogo do naših vermenov, to dobro narędje do sjedinjenja vsih Slovjan jiz nova v jedin narod, tako jako v davnyh vjekah bylo.

Tut jest porvnanje slovopisov v obu językah:



Molitva “Otče Naš” vo vuzorno-medjuslovjaňskim (medžuslovjanskym) języku:

Otče naš, ktory jesi v nebesah, nehaj sveti se ime Tvoje. Nehaj prijde kraljevstvo Tvoje, nehaj bude volja Tvoja, kako v nebu tako i na zemji. Hlěb naš vsakodenny daj nam dnes, i odpusti nam naše grěhy, tako kako my odpuščajemo našim grěšnikam. I ne vvedi nas v pokušenje i izbavi nas od zlogo. Bo Tvoje jest kraljevstvo i moč, i slava, na věky věkov.

Amin



Molitva “Oťče Naš” v slovjaňskim języku (otmjena medjuslovjaňskogo języka, kotora jest blizka praslovjaňskomu języku):

Oťče naš, kotory jesi v nebje, nehaj svętiť sę jimę tvoje. Nehaj prijdeť voldarstvo Tvoje, nehaj bǫdeť volja Tvoja, jako v nebje tako i na zemi. Hljeb naš vsakodenny daj nam dneś i otpusti nam naše grjehy, tako jako my otpuščajemo našim grješnikam. I ne vodi nas v pokušenje i jizbavi nas ot zlogo. Bo tvoje jest voldarstvo i moť i slava i na vjeki vjekov.

Tako bǫdi



Molitva “Do Svętovita” v slovjaňskim języku (otmjena medjuslovjaňskogo języka, kotora jest blizka praslovjaňskomu języku):

O Svętovite, oťče svjetla i mǫdrosti, ty, kotory vidiš vse storny svjeta, ty, kotory dyržiš nebo i zemjǫ v jediňstvje. Daj nam moť i mǫdrosť v naših djelah. Osvjetlaj nam naše dorgi do pravdy i dobroti. Nehaj tvoja svjetlosť vodiť naš rod, nehaj Tvoja sila horniť našǫ zemjǫ. Otdal ot nas zlo i nesklad i supoji serďca naših bratri i sestr. Slava tebje, o Bože vseh storn, na vjeki vjekov.

Tako bǫdi